Wat nu
Weer
Na het Luciafeest zitten we nu midden in het Kerstfeest met alle gezelligheid die daar bij hoort. Behalve de kerstverlichting die vele huizen in Zweden siert en de verlichte tuinen en straten, is er toch een element dat de stemming een beetje verstoort.
Hoe
anders zag de wereld er vorig jaar om deze tijd uit in ons nieuwe woon- en
leefgebied. Op kerstavond kwamen we aan na een dolle rit uit Nederland. De
weersverwachtingen hadden al wel aangegeven dat de winter in midden-Zweden was
begonnen. De reis door Nederland, Duitsland en Denemarken ging voorspoedig. De
eerste kilometers in Zweden gaven ook geen overlast voor het verkeer, tot we in
Husqvarna kwamen. De sneeuw was daar al overvloedig gevallen en de wegen waren
bedekt met een aanzienlijke hoeveelheid sneeuw. De versnellingsbak vroeg om een
stand terug en de snelheid ging naar kruipen. Van inhalen was al helemaal geen
sprake en het treinen was begonnen. Iedereen werd gedwongen achter elkaar te
rijden in het spoor die de zware vrachtwagens hadden achtergelaten. Door hun beladen
gewicht hadden die minder last van de gevallen sneeuw. Hoewel het gaandeweg wel
beter werd met de berijdbaarheid van de wegen, bleef de sneeuwval aanhouden.
Dat maakte dat we middernacht strandden op dertig meter voor de voordeur. De
oprit was compleet ondergesneeuwd. Zo’n tachtig centimeter sneeuw versperde ons
de toegang tot het huis waar de felbegeerde bedjes op ons stonden te wachten.
Nu waren we wel voorbereid want we hadden scheppen en sneeuwschuivers vanuit
Nederland meegenomen. Eerst maar een smal toegangspaadje gegraven zodat we onze
spullen uit de auto in huis konden dragen. Na twee uur graven en scheppen hadden
we ons doel bereikt. Ondanks de vermoeidheid van de reis hadden we plezier in
het “ ’79 tafereel”. De auto bleef op de ventweg staan en het (ijskoude) bed
werd warm omarmd.
De
volgende ochtend kon de houtkachel nog niet branden, want een even dikke
sneeuwlaag had de schoorsteen geblokkeerd. Behoedzaam beklom ik het dak om het
rookkanaal vrij te maken. Al snel lekten de vlammen langs de houtblokken en werd
het huis aangenaam verwarmd. Toen konden we ook voor het eerst genieten van al
dat prachtige wit dat de natuur had bedekt.
Toegegeven,
de winter van 2012 was extreem met zoveel sneeuw en relatieve kou, maar de
winter van 2013 is ook extreem! Alle eerder gevallen sneeuw is nagenoeg weg,
het weer is druilerig met vijf graden boven nul en draagt niet echt bij aan de
kerststemming. We zijn niet de enigen die teleurgesteld zijn, alle Zweden die
de sneeuw moeten missen zijn in mineur. Je doet er niets aan, het weer komt zo
als het komt maar zijn we daarvoor naar Zweden verhuisd?!
De
winterperiode is nog niet voorbij. We hebben nog een aantal wintermaanden
tegoed, dus wie weet……..
Gott
Nytt År för alla!
Roel
Heidema
www.vilasig.com 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten