zondag 26 januari 2014

Column 28 Friesch Dagblad

Afgelopen vrijdag aflevering 28 in het Friesch Dagblad:


Wegwerk

De winter is nu al zo´n zes weken nadrukkelijk aanwezig in Zweden.
Ik doel dan niet alleen op de periode, maar vooral op de kenmerken van een echte winter. Een winter zoals we die ook in Nederland wel gekend hebben. In mijn jeugd, zo´n vijfenveertig jaar geleden, was er bijna elk jaar sneeuw en ijs en temperaturen beneden het vriespunt. Wat dat betreft ben ik in mijn tweede jeugd. Natuurlijk ruimt iedereen zijn sneeuw en bestrijdt de ijsvorming op en om het eigen erf. Voor de één betekent het slechts een toegangspaadje naar de voordeur, voor de ander is het wel een paar uur werk. Voor wie het zich kan permitteren zijn er gemotoriseerde sneeuwruimers in de handel, maar de meesten kunnen goed uit de voeten met een duwbak. Wie slim is plakt spijkerzolen onder het schoeisel voor de stabiliteit. De wegwerkers hebben ook hun handen vol aan het schoonhouden van de wegen. Er wordt voornamelijk geschoven. Met een grote ploeg vóór en naast de vrachtwagen wordt de sneeuw hoog en ver weg gestoven. Ze rijden dan schuin achter elkaar en bestrijken zo de beide rijstroken. Er ontstaan dan kleine files, maar daar maakt niemand zich druk om.
Als verkeersdeelnemer houd je rekening met die jongens van de weg, want die zorgen immers dat je door kunt rijden. Je gaat gewoon een half uurtje eerder weg van huis om op tijd op je bestemming te komen. Soms waan ik mij terug in de tijd van de autoloze zondagen, zo weinig verkeer kom je tegen of haalt je in. Files kom in je midden Zweden dan ook niet of nauwelijks tegen. Het treintje van voertuigen dat ontstaat door de sneeuwruimers lost na elke vijf tot tien kilometer weer op doordat er afslagen gemaakt zijn die je de mogelijkheid geven te kunnen keren op de weg. Daar maken de schuivers ook gebruik van en kan het doorgaande verkeer zijn weg vervolgen. Om de gladheid te bestrijden wordt er hier mondjesmaat met zout gestrooid. Op B-wegen strooit men grind dat na de winterperiode weer wordt opgeveegd voor hergebruik het volgende jaar. Winterbanden zijn in Zweden verplicht tussen 1 oktober en 1 april. Veel Zweden rijden op spijkerbanden. “Dubbdack” zijn winterbanden waarin kleine spijkerkopjes zijn verwerkt die nog meer grip geven. Er is nu wel een discussie ontstaan over het gebruik van deze banden. In de eerste plaats geven ze veel wegenschade en in de tweede plaats zouden de banden kleine stofdeeltjes uit het asfalt slijten die de gezondheid zou schaden. Zolang dat nog niet wetenschappelijk is bewezen blijven de spijkerbanden in gebruik. Zelfs de fietsen kun je hier uitrusten met spijkerfietsbanden. Grappig om te zien wie wel en wie geen spijkerbanden onder zijn tweewieler heeft. Ondanks dat bijna iedereen een helm draagt op de fiets, rijdt de één heel wat meer ontspannen dan de ander.
Veiligheid voorop, vooral met sneeuw en ijs!
 
Roel Heidema
www.vilasig.com

Geen opmerkingen:

Een reactie posten