Column 12 Friesch Dagblad

Gisteren is alweer de 12e column in het Friesch Dagblad geplaatst:

Leef- en klimaatsverandering.

Het weer slaat om, dat merk je aan alles. Na vorig jaar een extreme winter te hebben gehad met heel veel sneeuw, gevolgd door een prachtige zomer, staat de herfst nu voor de deur. Nu is de herfst voor mij het mooiste seizoen, dus ik ben in m’n element. Ondanks dat er veel naaldbomen groeien in Zweden, zijn er loofbomen genoeg die de natuur haar prachtige kleuren geeft. Een boswandeling is hier dan ook niet bepaald een straf. Temperaturen van een paar graden boven nul en een strakblauwe lucht geven de garantie voor zuurstofrijk ademgenot. ‘s Avonds en vooral ‘s nachts daalt de thermometer tot op het vriespunt. Deze week dan ook de eerste nachtvorst aan de grond gehad. Toegegeven, het is wel even wennen die kou, maar daar kun je je tegen kleden. Als je niet een liefhebber bent van (gezonde) kou, heb je in Zweden niet zo veel te zoeken. We moeten hier toch rekening houden met een lange winterperiode van enkele maanden, dus moeten we er nu maar alvast aan wennen.

Met de intrede van de herfstperiode zijn de dagen nu ook korter aan het worden.

De tijd dat je ’s morgens in het donker naar je werk rijdt en ’s middags in het donker thuiskomt, is bijna gekomen. Dat betekent dat je na thuiskomst het huis in gaat en daar je vermaak moet zoeken, want buiten is niet zoveel meer te beleven.
Dat een winterperiode een tijd is van veel schemering en duisternis, is wel iets waar je rekening mee moet houden als je wilt emigreren naar Zweden.
Van meer Nederlandse emigranten, die inmiddels definitief zijn teruggekeerd naar Nederland, is bekend dat “de donkere periode” mede reden geweest is om dat besluit te nemen. Vooral in de buitengebieden betekent donker dus echt donker.
Wat ons opviel toen we voor het eerst de winter hier meemaakten, was dat in bijna alle huizen op elke verdieping wel licht brandt. Wij zuinige Nederlanders laten alleen daar waar we zijn een lichtje branden en doen het weer uit als je het vertrek verlaat. Niet dat Zweden bang zijn in het donker, maar het is een soort van lichttherapie die hen door de donkere dagen heen helpt. Gelukkig hebben wij beide geen last van daglicht tekort. Wij verheugen ons op het laten snorren van het houtkacheltje waar we de hele avond naar kunnen kijken. Kijken naar vuur verveelt nooit, als je het maar wilt zien. Het vlammenspel intrigeert. Om te zien hoe het vuur een houtblok aanvreet, is een mooi schouwspel, daar kan geen soapserie tegen aan. Laat de Zweedse winter dus maar komen met al z’n voordelen en ook wel nadelen. Wij zijn er in ieder geval klaar voor!  

Roel Heidema.

www.vilasig.com