Werk in uitvoering.
Het
vinden van werk in Zweden kan een hele toer zijn.
De
werkeloosheid is erg groot. Eén op de vijf Zweden zit zonder werk. Dat is erg
veel, en zicht op een verbetering van die situatie is er voorlopig niet.
Jongeren trekken weg uit de buitengebieden en zoeken hun heil in de grote
steden. De kans op werk is daar iets groter, maar toch, makkelijk is het daar
ook niet. Het gaat niet goed met de economische welstand in Zweden. Men spreekt
hier dan ook van: “Een welvaartstaat in verval!” De meeste kans op een betaalde
baan heb je als je werkzaam bent in de gezondheidszorg of het transport.
Werklozen worden ook niet echt gestimuleerd om werk te zoeken. Het
“pampereffect” van de overheid is te groot. Dat komt een positieve mentaliteit
niet ten goede. “Werken voor honderd euro in de maand meer als je een uitkering
kunt krijgen met niet al te veel druk van een Arbeidsbureau?” Je kunt er je
mening over hebben, maar de negatieve uitstraling naar jeugdige werkzoekenden
is er wel degelijk. Zelf heb ik, als werkeloze, er wekelijks mee te maken. De
toestroom van cliënten en potentiële cliënten naar het Arbeidsbureau is enorm. Wachttijden
van een half uur tot een uur zijn normaal. Wachten
tot de arbeidsconsulent je een baan aanbiedt is ook geen optie. Je moet
zelf aan de bak en hard ook. Gelukkig heb ik via het arbeidsbureau een
jobbcoach toegewezen gekregen die met raad en daad terzijde kan staan.Wel afhankelijk van het soort werk dat je zoekt, gaat het solliciteren in Zweden ook anders. Voor specifiek opgeleid personeel is het belangrijk om te controleren of de behaalde diploma’s buiten Zweden wel geldig zijn.
Toch zijn er ook veel beroepstakken waar genoten onderwijs en behaalde diploma’s veel minder tot helemaal niet belangrijk zijn. Vaak kijkt men meer naar ambitie, persoonlijkheid, passie en werklust. Nu staan de Nederlanders in Zweden bekend als hardwerkende arbeidskrachten. Het schrijven van een sollicitatiebrief met uitgebreid CV heeft lang niet altijd het beoogde effect. Vaak komt zo’n open sollicitatie in een la terecht en je hoort nooit weer wat. Blijven bellen en vragen om antwoord. Een andere mogelijkheid en misschien wel met het meeste effect, is gewoon de hort op. Al of niet met een stapel CV’s gewoon aanbellen en vragen naar de personeelschef. Jezelf zo presenteren dat de nieuwsgierigheid geprikkeld wordt en je een uitnodiging krijgt voor een gesprek.
Nu is die manier van solliciteren misschien niet voor iedereen weggelegd, maar op die manier heb ik een voet tussen de deur gekregen bij een gemeentelijk bedrijf.
Inmiddels heb ik al een tweede voet ernaast gezet en gestaag gaat de rest van het vege lijf naar binnen. Want behalve het spreken van de taal, is het hebben van een baan een vereiste, wil je vaste voet aan de Zweedse grond krijgen.
Roel Heidema
www.vilasig.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten