Zonder geld begin je niets
Zonder startkapitaal begin je niets, ook niet in Zweden. Wij willen hier
twee vakantiewoningen met een bescheiden tentencamping en trekkershutjes met
ook plaats voor enkele campers beginnen, dus moeten we faciliteren. Dat
betekent investeren.
In Zweden kun je echter onroerendgoed niet meer volledig belenen. Wil je hier iets kopen, dan moet je zelf 20 tot 30 procent eigen geld bijleggen.
Als de overheid je heeft erkend als inwoner van Zweden en je hebt een betaalde baan en dus vast inkomen, wil de hypotheekverstrekker nog wel eens tot 85 procent gaan. Dat is per bank verschillend, je moet in elk geval een goed verhaal hebben!
Bij een Nederlandse bank geld lenen voor onroerendgoed in het buitenland, is ook geen optie. Als je niet aan je betalingsverplichting kunt voldoen, kan een hypotheekverstrekker in Nederland immers heel moeilijk beslagleggen.
Afhankelijk van het hypotheekbedrag is 30 procent van het startkapitaal een flinke hap uit je startkapitaal. Als je daarbij ook nog veel langer moet wachten op persoonsnummers, inschrijvingen bij de lokale overheid en meer noodzakelijke bureaucratie, gaat de tijd je inhalen.
Ook onze schatkist raakte op den duur leeg. Vanaf dag één heb ik geprobeerd hier een betaalde baan te vinden. Als je de Zweedse taal niet beheerst, is dat nagenoeg onmogelijk. Overal waar ik kwam, was het antwoord: leer de taal en kom terug. Maar een taal leren, kost tijd en die had ik wel maar van de wind kan niemand leven.
Het feit dat de tijd je inhaalt en je spaargeld opraakt, kan je behoorlijk ongerust maken. De kunst is om niet in paniek te raken en je goed voor ogen te houden waarom je aan dit avontuur bent begonnen. Dan komt er een moment dat je een beslissing moet gaan nemen.
Alles afblazen en teruggaan naar Nederland of een oplossing zoeken om in het nieuwe thuisland te overleven. Terug naar Nederland is voor ons nooit een serieuze overweging geweest. Een van ons beiden moest wel terug om een baan te vinden voor de nodige inkomsten. Ik bleef in Zweden om alles op poten te zetten, de taal te leren en het belangrijkste... een betaalde baan te krijgen!
Het was de enige mogelijkheid om onze droom te verwezenlijken, maar het was niet ideaal. Elke avond ‘aan de skype’, belangrijke informatie én prietpraat uitwisselen, maakt de heimwee naar elkaar alleen maar groter. We wisten echter waarvoor we het deden en dat maakt je dan weer sterk. Een LAT-relatie van zeven maanden is niks voor ons. Nu die betaalde baan vanuit mijn taalpraktijkplaats er per 1 september aan zit te komen, krijgen we veel meer lucht en kan Jantsje hier nu ook definitief blijven. Zo gaat onze droom alsnog uitkomen. De aanhouder wint!
In Zweden kun je echter onroerendgoed niet meer volledig belenen. Wil je hier iets kopen, dan moet je zelf 20 tot 30 procent eigen geld bijleggen.
Als de overheid je heeft erkend als inwoner van Zweden en je hebt een betaalde baan en dus vast inkomen, wil de hypotheekverstrekker nog wel eens tot 85 procent gaan. Dat is per bank verschillend, je moet in elk geval een goed verhaal hebben!
Bij een Nederlandse bank geld lenen voor onroerendgoed in het buitenland, is ook geen optie. Als je niet aan je betalingsverplichting kunt voldoen, kan een hypotheekverstrekker in Nederland immers heel moeilijk beslagleggen.
Afhankelijk van het hypotheekbedrag is 30 procent van het startkapitaal een flinke hap uit je startkapitaal. Als je daarbij ook nog veel langer moet wachten op persoonsnummers, inschrijvingen bij de lokale overheid en meer noodzakelijke bureaucratie, gaat de tijd je inhalen.
Ook onze schatkist raakte op den duur leeg. Vanaf dag één heb ik geprobeerd hier een betaalde baan te vinden. Als je de Zweedse taal niet beheerst, is dat nagenoeg onmogelijk. Overal waar ik kwam, was het antwoord: leer de taal en kom terug. Maar een taal leren, kost tijd en die had ik wel maar van de wind kan niemand leven.
Het feit dat de tijd je inhaalt en je spaargeld opraakt, kan je behoorlijk ongerust maken. De kunst is om niet in paniek te raken en je goed voor ogen te houden waarom je aan dit avontuur bent begonnen. Dan komt er een moment dat je een beslissing moet gaan nemen.
Alles afblazen en teruggaan naar Nederland of een oplossing zoeken om in het nieuwe thuisland te overleven. Terug naar Nederland is voor ons nooit een serieuze overweging geweest. Een van ons beiden moest wel terug om een baan te vinden voor de nodige inkomsten. Ik bleef in Zweden om alles op poten te zetten, de taal te leren en het belangrijkste... een betaalde baan te krijgen!
Het was de enige mogelijkheid om onze droom te verwezenlijken, maar het was niet ideaal. Elke avond ‘aan de skype’, belangrijke informatie én prietpraat uitwisselen, maakt de heimwee naar elkaar alleen maar groter. We wisten echter waarvoor we het deden en dat maakt je dan weer sterk. Een LAT-relatie van zeven maanden is niks voor ons. Nu die betaalde baan vanuit mijn taalpraktijkplaats er per 1 september aan zit te komen, krijgen we veel meer lucht en kan Jantsje hier nu ook definitief blijven. Zo gaat onze droom alsnog uitkomen. De aanhouder wint!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten