De één-na-laatste...
Natuurgeweld
Een
paar weken geleden werd een deel van Zweden geteisterd door een enorme
bosbrand. Door de voortdurend tropische temperaturen was het ontzettend droog
in het hele land en was het brandgevaar hoog. De brand ontwikkelde zich tot de
grootste in de Zweedse geschiedenis. Toen dat gebeurde, heb ik me wel even
achter mijn oren gekrabbeld. Achter ons huis staat namelijk ook een bos en aan
de zijkanten louter bomen. Voor ons een flinke bomenrij voordat de weg en
daarachter de rivier begint. Met andere woorden: Véél brandhout hier. Normaal
gesproken ben ik daar erg blij mee, omdat hout de enige brandstof is hier in
huis. Maar nu keek ik toch wel even met andere ogen naar alle metershoge bomen.
Gelukkig kreeg men de brand uiteindelijk onder controle en is er hier in de
buurt geen gevaar geweest.
Nu
genieten we hier van een fijne nazomer. Elke dag nog veel zon, af en toe een
bui(tje) tussendoor en fijne temperaturen van bijna twintig graden. Heerlijk
dus. Hoewel het niet overal in Zweden gelijk is. Ik bevind mij dagelijks in de
stad Gävle waar ik heen en weer pendel tussen de verschillende zwembaden waar
ik werk en de ervaring heeft mij geleerd, dat het in Gävle heel veel vaker
regent dan in Ljusne. En dan hebben we het over een afstand van ongeveer
zeventig kilometer tussen deze twee oorden.
En
blijkbaar niet alleen in Gävle, want gisteren zag ik op het Zweedse journaal
dat er in de provincie Halland, in het zuidwesten van Zweden, in twee etmalen
dusdanig veel regen is gevallen, dat de provincie met zware overstromingen te
maken heeft. Beelden van dorpen die onder water staan, diverse voorwerpen die
wegspoelen en mensen die geëvacueerd moeten worden. Beelden die je wel vaker op
tv ziet, maar dan in landen hier ver vandaan.
Door
deze extreme vormen van natuurgeweld word ik wel aan het denken gezet. We
hebben een uitzonderlijk warm voorjaar gehad; het was net zomer. Na een klein
dipje in juni hebben we een extreem warme zomer gehad. Wekenlang temperaturen
van 25 graden en meer en een tijdje zelfs boven de 30. Nu hebben we een
fantastische nazomer met heerlijke temperaturen. Wat staat ons dan in de winter
te wachten?
Als
deze extremen zich doorzetten in de periode na september, houd ik mijn hart
vast. Krijgen we in oktober al een meter sneeuw? En blijft die liggen tot mei
volgend jaar? Hoewel ik daar absoluut niet bang voor ben, want de winters hier
zijn fantastisch. Ook al is het ver onder nul – min vijftien is geen
uitzondering – het voelt helemaal niet koud. Vaak schijnt de zon in de winter
gewoon door. En laat die meter sneeuw dan maar komen. Ik vind het niet erg om
in een winter sprookjeslandschap te leven. Want één ding is zeker: Na de winter
wordt het vanzelf weer zomer!
Roel
Heidema
Geen opmerkingen:
Een reactie posten