Ook in
Zweden is de verkiezingskoorts voor het Euro parlement losgebarsten.
Nou ja,
“losgebarsten” is misschien wel een heel groot woord, net als “koorts”, want je
merkt er niet zo heel veel van. Wellicht een kleine verhoging door de
verschillende aanplakbiljetten van verschillende politieke partijen die
allemaal hun afgevaardigden willen sturen naar het Brusselse. In Nederland was
ik wel aardig politiek geïnteresseerd, maar ik merkte dat ik de laatste jaren
meer mijn best moest doen om politiek geëngageerd te blijven. Steeds vaker kwam
ik mensen tegen die een politieke ommezwaai maakten of zelfs de politiek de rug
toekeerden. Enerzijds had dat te maken met de denkbeelden maar veel meer het
vertrouwen dat men kwijt raakte in de politici. Ik volg de Nederlandse politiek
nu nog vanaf een afstand van 1700 km en ik word er niet altijd vrolijk van. Nu
ik in Zweden woon en probeer de politieke partijen hier te volgen en zeker
tijdens de Euro parlementaire verkiezing, bespeur ik hetzelfde gevoel. De
verscheidenheid aan partijen, rechts, links, midden, gematigd en extreem, het
is voor veel mensen teveel.Natuurlijk, hoe groter het aanbod hoe moeilijker de keus. Of het nu om ijssoorten gaat of een politieke keus, je moet alle soorten eerst geproefd hebben om een bewuste keus te kunnen maken. Om bewust en verantwoord een politieke keus te maken moet je nogal wat meer doen dan in de politieke ijssalon aangeven welk bolletje ijs je op je hoorntje wilt. Nu weet ik niet of het een tendens is in heel Zweden, maar wat ik verneem in mijn leefomgeving (midden Zweden) is dat men niet graag praat over politiek in het algemeen. Het lijkt alsof men zich schaamt voor een politieke kleur. Wat meer in de lijn van de verwachting ligt is dat men gewoon te weinig weet over de politiek. Ik heb niet de indruk dat men zich bewust is dat het de stemgerechtigde kiezer is die bepaalt hoe er politiek bedreven gaat worden tot meerdere glorie van eigen land en in Euroverband in heel Europa en dat is heel jammer! Het “door de hond of kat gebeten” gevoel begint steeds meer te leven. Men verliest de interesse en het vertrouwen in Europarlementariërs die zich met hart en ziel willen inzetten voor een beter Europa. Misschien moet het herstellen van interesse en vertrouwen wel een speerpunt worden voordat de kiezer met een bewuste keus zijn stembiljet gaat invullen. Dat is niet een zaak van vandaag op morgen. Vertrouwen bouw op je op in jaren maar kun je in een dag afbreken. Het herstellen van verloren vertrouwen duurt misschien wel langer dan jaren maar daarvoor is het nooit te laat.
De deur bij de “ijscoman” staat wagenwijd open, kies het ijs dat het beste bij jou past!
Roel
Heidema
www.vilasig.com 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten