Lente
Ook in
Zweden begint de lente op 21 maart, al zou je dat niet direct zeggen.
Het
duurt nog zeker een week voordat we de kalendergrens van winter naar lente
hebben bereikt. Maar de natuur houdt geen rekening met een mensenkalender.Na een voor Zweedse begrippen milde winter waarbij de allerlaatste restjes sneeuw nu verdwenen zijn, schieten de krokussen en narcissen en zelfs de Hollandse tulpen de grond uit. Wat ook omhoog schiet zijn de temperaturen. Vijftien graden boven nul waren niet ongewoon deze week. Overdag wordt de houtkachel niet meer gestookt, want de zon neemt die taak over. Hoewel de Zweedse huizen goed geïsoleerd zijn voor lage maar ook hoge temperaturen, dringt de “koperen ploert” al flink je woning binnen. Hij is sterk en prikt op je blote bleke vel. Daar zijn we allemaal wel aan toe.
Toch is de aanblik van de schooljeugd die op het plein speelt met ontblote armen en een korte broek onwerkelijk. De verleiding is echter heel groot en wanneer je de gelegenheid krijgt om in een windstil hoekje van het zonlicht te genieten, neem je die snel te baat. Voor het eerst gaat ook de zonnebril uit en op de koker. De nog in Nederland gekochte bril met Zweedse look doet goede dienst.
Door de wolkenloze hemel heeft de zon vrij spel en vooral bij het autorijden heb ik daar veel profijt van op de Zweedse wegen. De weerspiegeling in de talloze meren en het hete asfalt kan je onverwacht onaangenaam verrassen. Waar je nu ook weer onaangenaam door verrast wordt zijn de overstekende bosbewoners. Zij ontwaken uit hun winterslaap en gaan al verkennend hun spoor weer uitzetten. Bij al dat onderzoekende gesnuffel vergeten ze vaak dat de snelweg een levensgevaarlijk obstakel vormt in hun leefgebied. Hoewel langs bijna alle doorgaande routes het bosrijke gebied met de rijbanen gescheiden zijn middels een gaashek, kan dat niet alle dieren keren. Dode dassen, wasbeertjes en vosjes vinden langs de weg hun trieste einde. “Blijf dan toch ook op je eigen helft” denk ik dan als ik weer zo’n triest hoopje kadaver zie liggen. Tegelijkertijd besef ik dan ook dat ik op hun oorspronkelijke helft rijd met mijn potentieel moordtuig.
Gelukkig is er hier ruimte genoeg voor alles wat groeit en bloeit. De flora en fauna zijn hier redelijk in evenwicht met de schade die de mensheid aanricht. Omgekeerd evenredig heeft dat ook weer te maken met de beschermende maatregelen die diezelfde mensheid neemt om dat evenwicht te bewaren. Eén van die maatregelen is het plaatsen van waarschuwingsborden voor overstekende elanden, maar daarvoor is het nog te vroeg in het seizoen. Die borden blijven roofgoed voor toeristen die zich dit schaamteloos toe-eigenen als souvenir.
Al die vrolijke lentegedachten kregen vandaag een domper toen een collega mij meldde dat we in april nog een best pak sneeuw zullen krijgen………….
Hij kan het weten, hij woont hier al veertig jaar!
Roel
Heidema
www.vilasig-nederlands.webklik.nl 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten