Afgelopen vrijdag was het alweer de beurt aan column nr. 33 in het Friesch Dagblad:
Verkeersveiligheid
Zweden
staat bekend als een land dat verkeersveiligheid hoog in het vaandel heeft.
In de
jaren dat veiligheidsgordels in automobielen alleen bestonden uit heupgordels,
werd in Zweden de driepuntsgordel al ontwikkeld. Het dragen van gordels was
voor vele automobilisten wel even wennen. Men was natuurlijk beperkter in het
bewegen, maar het besef dat het dragen van autogordels de veiligheid
vergrootte, groeide met de jaren. In mijn dagelijkse rit naar mijn werkgever
let ik wel eens op de medeweggebruikers, maar ik heb nog niet één Zweed kunnen
betrappen op het niet dragen van deze Zweedse uitvinding. Daarentegen valt de
rijstijl van vele Zweden mij wel op. Of het komt doordat het verkeer hier in
midden Zweden minder intensief is, men geen gevoel heeft voor het besturen van
een auto of het glooiende landschap invloed heeft, ik weet het niet, maar het
is anders dan ik gewend ben. Ik houd wel degelijk rekening met dit fenomeen.
Een belangrijke verbindingsader in het wegenverkeersnet in Zweden is de E4. Grote
gedeelten van dit traject zijn tweebaanswegen met vier rijstroken. Er zijn ook gedeelten
waarin wisselend de weg verandert van twee rijstroken naar één rijstrook. Je
kunt dus niet overal je voorganger inhalen. Krijg je die kans wel, wat ruim van
te voren wordt aangekondigd, mag je toch verwachten dat er eerst in de spiegels
gekeken wordt, richting wordt aangegeven en dan de inhaal manoeuvre wordt
ingezet. Reken daar lang niet altijd op, want vaak wordt het stuur onverwachts
een zwengel naar links gegeven. Dat heeft denk ik toch te maken met de
intensiviteit van het verkeer, je hebt snel de indruk dat je alleen op de weg bent.
Het glooiende landschap heeft invloed op de afwezigheid van de constante
snelheid van voertuigen, ondanks dat veel auto´s zijn uitgevoerd met cruise
control. Heuvel op en de snelheid valt weg, heuvel af en de wieldoppen halen je
in. Wanneer je keurig met de maximale snelheid van 110 km/uur of op sommige
plaatsen 120 km/uur rijdt, rijd je regelmatig een voorganger achterop die een
snelheid heeft van soms 60 km/uur! Van zo’n automobilist kun je bijna met
honderd procent zekerheid zeggen dat hij zit te bellen met een telefoon in de
hand. Waar het in Nederland bij de wet verboden is om te telefoneren tijdens
het autorijden, tenzij “hands free”, is het in Zweden nog steeds toegestaan.
Vooral als je er op gaat letten zit bijna iedereen te bellen in de auto. De
eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er gelukkig wel een discussie op gang is
gekomen om dit “hands held” bellen te verbieden. Men ziet gelukkig in dat de
verkeersveiligheid op die manier in gevaar komt. Het zal nog wel enige tijd
duren voordat het bij wet bekrachtigd wordt, want in Zweden houdt men niet van
veranderingen. Tot die tijd is het voor Hollanders, die het Zweedse rijgedrag
nog niet gewend zijn, oppassen geblazen!
Roel
Heidema
Geen opmerkingen:
Een reactie posten