Bofkonten 2
Na de
nodige tijd van voorbereidingen in Nederland met betrekking tot de realisatie
van het emigreren naar Zweden, zit ik sinds februari 2013 op onze nieuwe stek.
Om na
een jaar de balans op te maken is niet een verkeerde zaak. De tijd gaat al
ontzettend snel, maar als je je in een avontuur stort lijkt het of de klok
sneller draait dan zestig seconden in een minuut. Ondanks het vergaren van de
nodige informatie en al het geregel wat komt kijken bij het verhuizen naar een
ander land, kom je niet bepaald in een gespreid bedje. Gelukkig vertrokken we
niet uit Nederland met frustraties en zorgen. De reden waarom we graag naar
Zweden wilden was goed gemotiveerd, iedereen die ons dierbaar is lieten we
achter in de wetenschap dat ze het goed hebben en ook voor ons huis vonden we
een prima oplossing.Eenmaal in Zweden is één van de eerste zaken het leren van de taal. Beheers je die niet dan heb je niets te zoeken op de Zweedse arbeidsmarkt. Het vinden van een baan vanuit Nederland is eigenlijk geen optie. Steevast kreeg ik te horen van potentiële werkgevers dat ik eerst maar naar school moest en dan kon ik terug komen. Ook het definitief gevestigd zijn is voor veel bedrijven voorwaarde. Best wel logisch natuurlijk dat je de taal moet spreken want als toerist kun je je best redden met de Engelse taal, maar wil je wonen en werken in een ander land waar Nederlands niet de voertaal is, dan is het devies: studeren! Elke dag naar school en met je neus in de studieboeken. Voornamelijk om de spreek- en schrijftaal te leren, want een inburgeringcursus kennen ze hier gelukkig niet. Al doende steek je van de cultuur ook voldoende op. In tussentijd tikt het klokje wel verder en raakt het nodige spaargeld op.
Toen kwam het moment dat we een moeilijke beslissing moesten nemen. Eén van beide moest terug naar Nederland om voor de nodige inkomsten te gaan zorgen. Voordat de buidel leeg raakt moet je maatregelen treffen. Dat was geen leuke periode om “gedwongen” gescheiden te moeten leven, maar nood breekt wet en we wisten waar we het voor deden. Ik bleef in Zweden om hier poot aan de grond te krijgen en mijn betere helft ging terug naar Nederland om daar haar oude vak weer op te pakken. Na zeven maanden van hard werken en afzien konden we eindelijk beslissen om beide hier een bestaan op te bouwen. Inmiddels waren we de Zweedse taal zo eigen dat we ons er behoorlijk in konden redden. Al dat studeren en gewoon de confrontatie aangaan met onze nieuwe landgenoten heeft uiteindelijk geresulteerd in een ,voor ons beide, betaalde baan!
De zorgen om de maandelijkse inkomsten zijn definitief voorbij.
Geluk moet je af en toe hebben in het leven; bofkonten!
Roel
Heidema
www.vilasig.com 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten