Mezelf getrakteerd op een lang weekend. Hoewel de virtueel priemende ogen, over z'n halve brilletje, van mijn "brå lärare" Lennart mij in de rug prikten, gaf het een goed gevoel. Om 12.30 uur begonnen ze wel erg te steken, dus vanmiddag in de pauzes de vervoegingen van de werkwoorden maar weer herhaald. T.t, v.t.t, o.t.t, v.t, o.v.t, v.v.t, etc. etc. Nu hangt de wereld van afk. aan elkaar, maar je kunt er gek van worden. Twee keer een half uur, weliswaar aan de picknicktafel met een koel drankje, maar toch....... na de tweede ronde was het schuldgevoel weg! Een bestemming gevonden en gegeven aan het gerenoveerde steekraampje en het kersverse op maat gemaakte kozijntje. Binnen het uur zat het kijkglaasje op z'n plek. Hoewel los/vast, het stond goed. Als je niet beter wist, had het raampje er altijd al gezeten. Er valt nu veel meer licht op het werkbankje van "min liten snickarverkstad" (waarvan ooit de hoop is dat het een "båtsnickarverkstad" wordt!)
Morgen de afwerklijsten van binnen en buiten om het kozijntje zetten, en klaar.
Als je dan toch bezig bent, ook een stukje "fönsterglas" voor het terug getoverde venster gehaald bij Ljusneglas. Kan er dit weekend weer wat afgevinkt worden.
Eind april een broedkastje opgehangen in één van de vele bomen. Met het gaatje naar het oosten (iets met een vogelgeloof) en in het zicht. Warempel, we hebben nieuwe gasten! Maar behalve met het bewoonbaar maken, hebben de mezen het ook onnodig druk met het verjagen van een bijzonder irritante specht. Hij probeert de toegang te vergroten om zo naar binnen te komen. Steeds de aanvallen van de wanhopig krijsende meesjes ontwijkend, bleef hij er driftig op los hameren. Zelfs van mijn bemoeienis in woord en gebaar trok Woody zich niets aan.
Dan grover geschut gehaald! Na enkele welgemikte 4.5 mm loden diabolo's door z'n vetkuif gejaagd te hebben, gaf de woodpecker het op. Of het uit dankbaarheid was of opluchting, de vader en moeder mees zongen weer het hoogste lied!
Morgen de afwerklijsten van binnen en buiten om het kozijntje zetten, en klaar.
Als je dan toch bezig bent, ook een stukje "fönsterglas" voor het terug getoverde venster gehaald bij Ljusneglas. Kan er dit weekend weer wat afgevinkt worden.
Eind april een broedkastje opgehangen in één van de vele bomen. Met het gaatje naar het oosten (iets met een vogelgeloof) en in het zicht. Warempel, we hebben nieuwe gasten! Maar behalve met het bewoonbaar maken, hebben de mezen het ook onnodig druk met het verjagen van een bijzonder irritante specht. Hij probeert de toegang te vergroten om zo naar binnen te komen. Steeds de aanvallen van de wanhopig krijsende meesjes ontwijkend, bleef hij er driftig op los hameren. Zelfs van mijn bemoeienis in woord en gebaar trok Woody zich niets aan.
Dan grover geschut gehaald! Na enkele welgemikte 4.5 mm loden diabolo's door z'n vetkuif gejaagd te hebben, gaf de woodpecker het op. Of het uit dankbaarheid was of opluchting, de vader en moeder mees zongen weer het hoogste lied!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten