Winter, of toch weer niet?

Op 21 september is de eerste Zweedse sneeuw gevallen. Weliswaar in Kiruna, zo'n 1000 km ten noorden van ons, maar toch...En bij ons is op dat moment de herfst begonnen, qua weer dan. Die nacht enorme regenbuien en megaharde wind gehad. De volgende dag weer wat rustiger en gelukkig weer een zonnetje, maar het ziet er naar uit dat de (na)zomerse temperaturen nu echt voorbij zijn. We maken ons op voor de winter. En die kwam er ook direct achteraan! Vorige week een aantal nachten nachtvorst gehad, met wit gras en autoruiten die gekrabd moesten worden als we geen garage hadden gehad.
Maar ook die aanval is weer voorbij en nu is het weer nazomerweer. Een heerlijk zonnetje in een blauwe lucht zorgt 's avonds voor prachtige plaatjes, hoewel het om half 8 nu echt donker is. 
Fijn dus, dat we allebei een auto hebben die ons bij weer en wind naar ons werk brengt. Hoewel... de Saab van Roel heeft bijna 450.000 km op de teller en wordt hard minder. Zo hard minder, dat hij er de brui aan heeft gegeven. Een andere auto kopen kost net zoveel als de Saab laten repareren, dus daar waren we snel uit. Roel op autojacht en zolang Jantsjes auto mee naar Gävle en Jantsje met de Saab zolang die het nog deed. Tot het afgelopen weekend, toen het écht afgelopen was. En tja, één auto stuk, 2 mensen die moeten werken, dus Jantsje had geluk  Zij mocht vanmiddag met de bus terug naar huis. En we vroegen ons al af waarom het een uur kost om van school naar huis te rijden (met de auto doe lukt dat binnen 20 minuten), maar nu snappen we het! De buschauffeur neemt letterlijk de hele omgeving mee! En de meest vreemdsoortige (onverharde) weggetjes, die in Nederland amper de naam fietspad verdienen. Zelfs een bushalte waar de bus niet verder ging, maar achteruit terugging om weer op de gewone weg te komen. Gelukkig heeft Roel vandaag een andere auto op de kop kunnen tikken en kan Jantsje morgen weer gewoon met de auto naar school. Wordt zéér gewaardeerd...

 

Van dieren en nog wat...

Na de regelmaat van elke week een column plaatsen, valt het tegen om geregeld verslag te doen van onze belevenissen, maar we proberen het toch!!
Nadat Roel een paar maanden geleden zijn eerste elanden in het wild had gespot, heeft Jantsje nu ook de primeur gehad. Op de weg terug van het fantastisch goede restaurant in Axmarbrygga stond er eentje te grazen, een meter of tien vanaf de weg. Jammer genoeg geen geschikt plekje om te stoppen voor een foto én het werd al snel donkerder, maar gezien is gezien! Het blijft een fantastische ervaring met de beestjes hier om ons heen. Vorige week nog een paar keer een eekhoorn achter in de tuin, eerst achtervolgd door kat Bully en later door Rookie. Bully blijft natuurlijk ons sneue aapje, want hij klom van puur enthousiasme in een boom (wat hij anders nóóit doet) en durfde er toen niet meer uit. Tja, het was ook wel een hoogte van ong. 2,5 meter, dus heel eng natuurlijk! Roel moest er met een ladder aan te pas komen om onze dappere klimmer te redden. Voorlopig maar niet weer op eekhoornjacht, Bully!
Het begon er al enigszins herfstig uit te zien om ons heen en vannacht is de herfst qua weer ook echt begonnen. We werden wakker van enorme regenbuien en megaharde wind. Vandaag was het weer wat rustiger en gelukkig weer een zonnetje, maar het ziet er naar uit dat de (na)zomerse temperaturen nu echt voorbij zijn. Vorige week stonden we nog lachend een selfie te maken, met een strakblauwe lucht op de achtergrond. En nu maken we ons op voor de winter... Tja, gisteren is de eerste Zweedse sneeuw gevallen. Weliswaar in Kiruna, zo'n 1000 km ten noorden van ons, maar toch...

Laatste column Friesch Dagblad

Afgelopen vrijdag is de allerlaatste column in het Friesch Dagblad geplaatst. Nu is het echt afgelopen! Uiteraard willen we wel proberen dit weblog bij te houden en anders zijn we te volgen op Facebook en Twitter. Dus iedereen kan onze Zweedse avonturen blijven volgen :-) 

Ieder einde, nieuw begin

Wat begon als een serie zomercolumns van zes stuks in het Friesch Dagblad voor de zomer van 2013, is uitgelopen tot aflevering negenenvijftig in 2014.

Naar aanleiding van de verhuizing (emigratie) naar Zweden, schreef ik elke week een column over mijn belevenissen in mijn nieuwe thuisland. Na wat oefenen en aanwijzingen van de redactie vloeiden er wekelijks wetenswaardigheden uit de digitale pen en ik moet zeggen met heel veel plezier. Het vinden van onderwerpen is ook nooit een probleem geweest want je beleeft hier altijd wel iets wat de moeite waard is om aan het papier toe te vertrouwen. Behalve dat het schrijven van een column erg leuk werk is, is het teruglezen van vorige afleveringen minstens zo interessant. Hoe verder je in de tijd komt hoe vaker je in het archief moet duiken om er voor te zorgen dat je actueel blijft. Misschien is het toch een aardig idee om de verhalen te bundelen……...

Het aantal reacties van de trouwe lezers van het FD heeft mij ook altijd verwonderd.

Blijkbaar zijn er toch meer mensen die zo’n column lezen dan je zelf denkt. De zomer van 2014 was wat dat betreft een hoogtepunt. Omdat we op het terrein ook plaats hebben voor campergasten die een plaatsje voor de nacht zoeken, rolde de ene na de andere huiswagen het erf op. De gele nummerplaten blonken in de felle zon en enthousiaste reizigers uit voornamelijk het hoge noorden van Nederland sprongen uit hun vakantieverblijf op vier wielen. “Nou, goeidáááááág………”

Nieuwsgierig geworden naar aanleiding van de gelezen columns wilden ze zelf wel eens zien hoe het hier is en hadden hun route zo gepland voor een bezoekje.

Gezellig was het altijd. Even weer een gesprek in je vertrouwde Nederlands met mensen die vaak zo dicht uit de buurt van mijn vorige leefomgeving kwamen dat je bijna familie van elkaar werd.

We hebben het erg naar onze zin hier in Zweden. In de wetenschap dat we heel veel geluk hebben gehad is het ook wel hard werken geweest om een plaatsje in het Zweedse te creëren. Gelukkig hebben we hier beide een baan kunnen vinden, wat op zich al erg knap is met de grote werkeloosheid. Behalve de taal spreken is het hebben van inkomsten een eerste vereiste anders red je het niet. Terugkijkend op het verkrijgen van de nodige papieren en documenten is het wel een lange weg geweest waarbij je veel geduld moet hebben zoals met veel meer zaken hier.

Een fijn huis om in te wonen in een machtig natuurgebied, wat wil je nog meer!

In goed overleg met de redactie is besloten om nu letterlijk een punt te zetten achter deze laatste column. Niet dat het niet meer leuk of interessant is, maar voor veel zaken is een goed moment nodig. Dat geldt voor een emigratie en ook voor het beëindigen van een serie columns.

Het gaat iedereen goed!

Roel Heidema

www.vilasig.com