Eindelijk
is het dan zo ver, de zomer is definitief! Dat lijkt haast vanzelfsprekend,
maar niets is vanzelfsprekend in Zweden. Voor een paar weken terug hadden we
nog lichte sneeuwval terwijl we al een aantal weken met zeer zomerse
temperaturen hadden gehad. Ook al is het definitief zomer met het kwik op
aangenaam, ’s avonds gaat het houtkacheltje nog even aan op de stand-by stand
om de kilte te verjagen.
Zo
zittend achter het beeldscherm werp ik af en toe een blik door vensterraam.Het huis is gebouwd rond 1900 en ook het glas in de sponningen is van hetzelfde bouwjaar. Dat kun je goed zien, want het is niet zo egaal als het moderne glas. Hier en daar kun je de fabricagefoutjes zien maar dat vertroebelt het zicht naar buiten niet. Het wordt nu de tweede zomer die ik hier ga meemaken en net als vorig jaar verbaas ik mij over het herstellend karakter van de natuur. Bomen die gebukt gingen onder een dikke laag sneeuw, struiken die spontaan afknapten om nog maar te zwijgen van het tedere groen dat zich nu weer in haar volle pracht opricht. Had ik vorige week nog uitzicht buiten de tuingrens richting het kabbelend water van de rivier, alles is nu dichtgegroeid met een variatie van bomen en struiken. De verscheidenheid aan kleuren is prachtig. Neem alleen de kleur groen. Als je gaat tellen hoeveel kleuren groen er zijn heb je aan de vingers van twee gezonde handen niet genoeg. Dat is alleen nog maar de flora. De fauna laat zich ook niet onberoerd.
Hardleerse meeuwen die op dezelfde plaats in een elektriciteitsmast hun nest weer bouwen in de wetenschap dat de kraaien en eksters weer op de loer liggen, en het kleinere gevogelte dat de nestkastjes weer gevuld heeft met hun jeugd, iedereen is druk, druk, druk…..Ook brengt diezelfde natuur steeds weer een verrassing. Laatst kwam onze rode kat van drie jaar hard hollend de tuin in gesneld. Op zich niet zo verrassend ware het niet dat voor hem uit in een zelfde galop een vos het erf op kwam! Toen we de beide katten meenamen naar Zweden was één van onze angsten dat ze door een vos gepakt zouden worden. Welke Hollandse kat had nou eerder een vos gezien…….???? Die angst was ongegrond want Rookie en de vos waren gewoon aan het spelen. Elkaar een beetje uitdagend ging het al dollend door de hele voortuin totdat Reintje er genoeg van had en weer in het bos verdween. Twee paar angstige en verbazende mensenogen achterlatend. Vorige week nog tegen het vallen van de avond kwam het gezin Hert nog even op bezoek. Moeke met jong kwamen van rechts de tuin in gestruind, even later kwam Pa van links met een wakend oog. Hoogtepunt was wel de twee elanden die ik ontmoette op weg naar de plicht…Wat is de wereld toch wonderlijk na wisseling van de wacht!
Roel
Heidema
www.vilasig.com 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten