Hoewel
de Zweedse overheid een inburgeringcursus niet verplicht stelt voor
buitenlanders zoals ik, is het toch heel interessant om je te verdiepen in de
cultuur van het Zweedse volk. Niet die het heel erg verschilt met de rest van
de Europese culturen, toch is het raadzaam om er kennis van te nemen. Nu ik
hier een kleine twee jaar rondstap gaat dat eigenlijk vrij gemakkelijk en
natuurlijk. Dat komt ook omdat ik hier niet alleen woon maar ook werk. Voor de
groep buitenlanders die van buiten de Europese unie komt is het veel moeilijker
om te integreren. Vooral voor de mensen die hun land ontvluchten door een
oorlogssituatie en hun leven niet meer zeker zijn in eigen land.
Ook de
politieke vluchteling vindt een veilige haven in Zweden. Maar hun strijd is nog
niet gestreden. Het is haast onmogelijk voor het overgrote deel van de
vluchtelingen om zich in een plaatsje in de Zweedse maatschappij te veroveren.
De grote verschillen in cultuur en taal staan een complete inburgering danig in
de weg. Gelukkig niet voor iedereen, maar verhoudingsgewijs is dat een hele
kleine groep.Van een toelatingsbeleid is in Zweden ook nauwelijks sprake geweest en daar gaat men nu de zure vruchten van plukken. Natuurlijk moet iedereen die asiel aanvraagt geholpen worden, dat staat ook hier buiten kijf, maar de vraag is de manier waarop.
Er wordt niet graag gesproken over dit onderwerp in mijn omgevingswereld. Als er over gesproken wordt, is dat binnenskamers en met de grootste terughoudendheid.
Dat men zich ernstig zorgen maakt over de niet aflatende toestroom van asielaanvragers is overduidelijk. De immigratiedienst loopt dagelijks vol. Wachtkamers vol met mensen zonder status die geduldig wachten tot ze aan de beurt zijn. Op de Arbeidsbureaus is het al niet anders. Iedereen wordt netjes geholpen in de wetenschap dat de werkzoekende asielaanvrager geen schijn van kans maakt op de arbeidsmarkt. De politiek wordt meer en meer gedwongen om passende oplossingen te vinden. Gedwongen, simpelweg omdat de staatskas leeg raakt mede door de kosten van de asielopvang. Sinds twee weken ben ik actief in het “Sommarprojekt”. Dat is een initiatief van de afdeling Fritid en Cultuur in de gemeente waar ik werk. We gaan dan in groepen van twintig tot tachtig asielzoekers de gemeente verkennen met als doel om deze mensen te helpen met inburgeren. Dat is voor hen dan wel weer een verplichting vanuit het Arbeidsbureau, anders worden ze gekort in hun uitkering. Deze week gingen we o.a. naar een pittoresk eilandje met een doelgroep van vijfenzeventig personen. Volwassenen en kinderen.
De boot was speciaal voor ons gereserveerd terwijl er plaats genoeg was aan boord.
Tijdens het boottochtje van drie kwartier deden we een leerzame quiz met z’n allen. Toch een beetje inburgeringles op een vrijblijvende manier.
Het is de vraag of er volgend jaar weer een Sommarprojekt komt; het geld is op.
Roel
Heidema
www.vilasig.com 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten